“Room 40, 4th Floor,
Αυτή είναι και η διεύθυνση της sub – label της Skam 33. Θα μου πείτε γιατί ξεκινάω με την 33 και όχι με την ίδια την Skam. Ίσως μία λογική απάντηση είναι ότι το κείμενο αυτό γράφεται κάτω από τους ήχους των NMB (North Manchester Beds) , ένα project που ανέδειξε η 33.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή, δηλαδή από τις αρχές της δεκαετίας του 90, τότε που το grunge είχε αρχίσει να εδραιώνεται στην παγκόσμια 
μουσική σκηνή και να επισκιάζει και την πόλη που ανέδειξε τους Joy Division, τους Smiths, τους Buzzcocks, τους Fall και τόσους άλλους. Πάρα ταύτα το Manchester ως μία Βρετανική βιομηχανική πόλη δεν μπορούσε να μην έχει ένα underground πυρήνα στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Με τον ήχο του techno από το Detroit να έχει «δεχθεί» τις απαιτούμενες ευρωπαϊκές –βρετανικές- παρεμβάσεις και την Warp από το Sheffield να έχει ξεκινήσει σταθερά να αφήνει το μουσικό στίγμα της με νέες προτάσεις στον χώρο της ηλεκτρονικής και όχι μόνο μουσικής, ήταν προφανές ότι κάποιος θα έκανε την αρχή σε κάτι νέο. Έτσι φτάνουμε την χρονιά του ’90 όταν ο Andy Maddocks ιδρύει την Skam. Υπάρχουν φήμες οι οποίες θέλουν τους Sean Booth και Rob Brown (Autechre) να εμπλέκονται στο management της εταιρείας. Φήμες ή όχι η μετέπειτα δημιουργία των Gescom (Gestalt Communications) με την συμμετοχή μεταξύ άλλων των τριών προαναφερθέντων, αλλά και το ότι υπήρξαν και συγκάτο
ικοι στο παρελθόν ενισχύει το ενδεχόμενο να ήταν όλοι τους στο ξεκίνημα της εταιρείας. Το 1991 η πρώτη; (υπάρχει η φήμη ότι το πρώτο 12’’ της εταιρίας δεν κυκλοφόρησε ποτέ επισήμως, αλλά διανεμήθηκε ως promo) κυκλοφορία της Skam είναι γεγονός. Οι Lego Feet –project των Booth / Brown- κυκλοφορούν το ομότιτλο LP τους. Ο ήχος είναι πειραματικός για εκείνη την εποχή, αφού δεν υφίσταται ο όρος idm –ή τουλάχιστον τότε ξεκινούσε σιγά - σιγά να χρησιμοποιείται ελέω και Richard D. James. Ο δρόμος πλέον είχε ανοίξει και όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτός που κάνει την αρχή, γίνεται οδηγός στην πορεία.
Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που έκανε την εταιρεία cult, ήταν η συνεργασία της με την Music Aus Strom του Michael Fakesch (Funkstörung). Από το ΄96 και ύστερα ξεκίνησε η σειρά συλλογών από 12΄΄ με το όνομα Mask. Έτσι η πρώτη Mask 100 κυκλοφόρησε με ονόματα όπως αυτά των Boards Of Canada, Jega, Freeform, Funkstör
ung σε μόλις 100 κόπιες. Η Mask 200 σε 200 κόπιες και συνέχισε έτσι μέχρι την Mask 500. Οι συγκεκριμένες κυκλοφορίες είναι πλέον δυσεύρετες και αυτό τις κάνει να κοστίζουν αρκετά ευρώ στο eBay. Η ανάδειξη νέων ονομάτων ήταν φυσικό επακόλουθο και με τις κυκλοφορίες τους να έχουν γίνει διαχρονικές πια. Μία από αυτές ήταν και το High Scores των Σκοτσέζων Boards Of Canada, για να έρθει δύο χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1998, η συνεργασία της Skam με την Warp στο πρώτο άλμπουμ του γκρουπ με τον τίτλο Music has the right to children.
Ασφαλώς στα μέσα των 90’s υπήρχε ένας μουσικός οργασμός στα γραφεία της εταιρείας, αλλά αυτό δεν έγινε τροχοπέδη στην μετέπειτα πορεία της. Κατάφερε να κρατήσει την ποιότητα πολύ ψηλά, χωρίς να κυκλοφορεί τον κάθε wannabe artist. Αυτό μεταφράστηκε σε άρτιες κυκλοφορίες όσον αφορά το μουσικό κομμάτι. Ενώ χαρακτηριστικό της είναι ότι κάθε κυκλοφορία –είτε είναι cd είτε είναι βινίλιο- έχει ένα αυτοκόλλητο 
για να μπορεί να διαβάζετε από άτομα με πρόβλημα στην όραση. Οι ανησυχίες της Skam δεν τελειώνουν εκεί. Στην συλλογή με τίτλο 0161 (ο τηλεφωνικός κώδικας του Manchester) το artwork έχει να κάνει με την βομβιστική επίθεση του I.R.A. στο κέντρο του Manchester στις 15 Ιουνίου του ΄96. Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε η εν λόγω συλλογή.
Η παρουσία ονομάτων στο ρόστερ της εταιρίας όπως αυτά των Bola, Team Doyobi, Quinoline Yellow, Jega, Mr. 76ix αν μη τι άλλο μας κρατάνε σε εγρήγορση για το τι μέλει γενέσθαι. Δεν είναι μικρό κατόρθωμα άλλωστε να έχεις καταφέρει να κινείς τα νήματα σε μουσικούς χώρους όπως είναι αυτός του idm.
